Bir ben rastlamadým, þu zalim kumrulara Ne hain pençe imiþ serçem düþtü daðlara Dilinde gizlenen söz akan kanýnda gizli Tek damlasý sýzýyor, çiziyor mýsralara
Göðsü kanar derinde, yýkýyor gömleðini Güneþ döþüne vurur derdi yakýyor beni Ýpek askýlar kurmuþ kurutmak için sanki Onu bu hale koymuþ vurup zalimin teki
Bu nasýl yara imiþ bedeni kalkmaz yerden Gözleri çaðlamakta beter akýyor selden Matem sarmýþ ruhunu bana sitem ediyor Þimdi ben gidiyorum farkým kalmadý elden
Bana teselli olan bir sen vardýn demiyor Unutmuþ dostlarýný ahde vefa bilmiyor Yalnýz hayat o kadar canýna iþlemiþ ki Yorgun bakan gözleri özlemleri görmüyor
Öyle muhtaç bakýyor, hýçkýrýk çýkar sesi Gözlerinde hapsolan dökülmeyen çisesi Kan olupta döþüne sýzar,damlar birikir Yüzden yansýyan gülüþ, gizli hüzün busesi
Ölü zaman yaþamýþ sevgiden aþktan yoksun Kýrýlmýþ kanatlarý gel sar diyor sen yoksun Uzanmýþ yollarýnda kesik bir aðaç gibi Kadavrasý kurumuþ yürek baðlamýþ yosun
* Kibar HASAN *........05/03/09
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kibar HASAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.