DİLEK AĞACI

Bir tepenin üstünde, aðlarken gördüm seni.
Burada yeþerdiðin günü bilen yok hani.
Kapatýp gözlerimi, hayâle saldýn beni.
Rüzgârlar mý savurdu, güzel dilek aðacý?

Tarih içinde, gizli yerde, sen de tohumdun.
Kim tarafýndan nasýl ve nerede bulundun?
Görenler ne söyledi, ki ziyaret olundun.
Hayâller mi kurudu, tozar dilek aðacý.

Bilir herkes aðaçtan baþka bir þey deðilsin.
Dallarýn yere deðer, geçen neden eðilsin?
Çok yaþamýþ görmüþsün, görevinde ehilsin.
Pazarda dilden dile, gezer dilek aðacý.

Kendi aðýrlýðýndan fazla bezler baðlanýr.
Umudu olmayanlar, etrafýnda dolanýr.
Gafletteki gönüller, iþte böyle bulanýr.
Yapraðýn kim kavurdu, gazel dilek aðacý.

Ziyarete gelenin, kýþý baharý olmaz.
Ambarlar boþalýnca, tasla, külekle dolmaz.
Yaksalar da ülkemi, Ülkem ormansýz kalmaz.
Atalardan mirassýn, dik dur dilek aðacý.

Türklerin bulunduðu her ortamda sen varsýn.
Çýnar gibi olmuþsun, kimin kollarý sarsýn.
Kök salmýþsýn maziye, yazý yabana darsýn.
Yanlýþ anlaþýlsan da, yar’sýn dilek aðacý.

Ziyaret olarak deðil, dost diyerek gelirim.
Gönlümde yeþerttiðim sevgileri veririm.
Gezdiðim yörelerde, hatýraný görürüm.
Yüreklerde mahþere kalma dilek aðacý

Mekâný Cennet olsun, kutluyoruz sakaný.
Ödüllendirmek gerek, emek verip bakaný.
Dallarýna asalým, ateþ vurup yakaný.
Kevser ýrmaðýnda ol, yoldaþ dilek aðacý.

07.04.2008
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: