UMUTSUZ AŞK

Belki sevgin yalandý.
Ýçimi yakan sevginin yalan oluþu deðildi.
Beni kandýrmandý.
Bana umut vermen duygularýmla oynamandý.
Üþüyorum...
Düþünceler boðuyor beni ...
Artýk özgürlüðümü istiyorum.
Eskiyi...
Artýk yarýnlar umut vermiyor bana yanýyor içim.
Yakýyor bu düþmanca fikirler...
Duymak, görmek ve senin hakkýnda hiç birþey bilmek istemiyorum.
Acý veriyor bunlar bana.
Beni sensiz düþünemezken ben,sen...
Sen çoktan vazgeçmiþsin benden.
Gerçi hiç sevmemiþsin ki vazgeçesin.
Bu sesleniþim sana degil.
Senin gibi sevmesini bilmeyenlere.
Aðlasam , inlesem kime ne faydasý var.
Zararým hep kendime.
Haykýrýþlarým hep yanlýzlýðýmla geliyor.
El ayak çekildikten sonra varlýðýnla doluyor düþüncelerim önce bir þey , tanýmlayamadýðým bir þey takýlýyor boðazýma yutkunamýyorum.
Nefesim kesiliyor.
Ýçim daha çok acýmaya baþlýyor.
Seni içimde öyle çok büyütmüþüm ki...
Vazgeçmekte o kadar kolay deðil.
Hep isyan ediyorum.
Bu isyaným Allah’a deðil bu isyaným sevmesini bilmeyenlere ,seviyormuþ gibi görünenlere bi umut verenlere...
Kendimden nefret ediyorum.
Aptal oluþum bu kadar sana inanýþým...
Ama napayým sevdim ben çok sevdim.
Ne seninki gibi yalandý sevgim nede umut verici ben sadece sevdim.
Karþýlýk beklemeden sevdim.
Artýk yarýnlarým yok.
Bir beklentim yok hayattan umutlarýmý kaybettim.
Sevgim sadece senle baþladý ve senle bitti
.Ben bir daha bu acýyý yaþamak istemiyorum.
Seni belki sözlerde dünlerime gömdüm.
Ama hala düþüncelerimde varsýn.
Bugün yeni birgün sen sözlerimde de olsan artýk DÜNLERÝMDEN ÝBARETSÝN...
Sosyal Medyada Paylaşın: