ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE

Çocukluðumu özledim anne
Genç olmayý ben istemedim
Karanlýk çökünce güne
Elimde oyuncak uyumayý özledim.

Ne aðýr yükmüþ bu gençlik
Daha yolun baþýnda neler çektik
Ne bilirdim ki böyle olacaðýný
Nasýl durdurabilirdim ki zamaný
Çocukluðumu özledim anne
Cebimde misket koþmayý özledim
Çekilmez oldu birden hayat
Saç döküldü, omuz çöktü ,her þey kesat
Bilmiyorum ne kadar sürecek böyle
Seninle uyumayý özledim ýssýz gecelerde
Bayram arefelerinde ki heyecaný özledim anne
Yeni elbiseler üzerimde uyumayý özledim
Namaz kýlarken kalabalýk
Bir saða, bir sola bakýnmayý özledim
Artýk günü býraktýk, bayram bile tat vermiyor
Dünyalarý versem çocukluk geri gelmiyor
Yakada mendil, boyunda kravat
Büyüklerin ellerini öpmeyi
Bayram þekeri toplarken ev ev
Gülüp eðlenmeyi özledim …

Ne zor iþmiþ bu büyüklük
Anlayacaðýn anne
Daha yolun baþýnda çöktük
Aþký tatmakla hata ettim anne
Yanýndan bile geç memeliydim
Sevda lafýný duyduðumda
Çocukça gülümsemeyi özledim
Saflýðý, temizliði özledim anne
Hayat insaný nasýl da deðiþtiriyor
Gözleri yaþlý, elinde kalemiyle
Ýnan bir yýldýz daha kayýyor
Gerçekler bir çýð gibi
Vefasýzlar mert olmuþ
Tam anlatmak istediðimde anne
Bu dünyanýn düzeni de kokuþmuþ.
Sessiz, sedasýz ardýn sýra yürümeyi özledim anne
Oyuncakçý reyonu önünde sýzlanýp
Ýstediðim oyuncaðý aldýrmayý
Karþýdan karþýya geçerken
Sýkýca eline tutunmayý özledim.
Yani söylemek istediðim
Büyümeyi hiç sevmedim
Çocukluðumu özledim anne
Çocukluðumu özledim…

Sosyal Medyada Paylaşın: