AN GELİR

An gelir, sular durulur,
An gelir, fýrtýna diner,
An gelir, rüzgâr susar,
Dumanlý daðlarýn tepesinde.
An gelir, sevgi çiçekleri açar,
Adam boyu kar kütüklerinde…

An gelir, sigarayý býrakýrým,
Kafamýn Everestlerinde…
An gelir, aðlarým ýslak vadilerde,
Gözyaþlarýmý bentle durdururum,
Çiçek bahçelerinin arkasýnda…

An gelir, kana kana su içerim,
Ovalarýn, yaylalarýn çaylarýndan.
An gelir, dar gelirlileri düþünürüm,
An gelir, aç, susuz kalýrým,
Dizlerimi karnýma çeker uyurum…

An gelir, halkýmla kucaklaþýrým;
Dertlerinin derdim olduðunu yazarak,
Ekmeðimi karþýlýksýz paylaþarak,
Merhametli gönüllerinde yaþayarak…

An gelir, sevdiklerimi özlerim,
Benden uzak vadilerde…
Ayaklarýma zincirler vururum,
Gönüllerinden ayrýlmamak için…

An gelir, sizi siz anlaya bilirsiniz,
Günün düðümlü derinliklerinde,
Ýçinizdeki sevgi dolu bulutlarý,
Hafifçe esen rüzgârý,
Çiseleyen yaðmuru,
Ufuklardan gün batýmýna doðru…

An gelir, gelen aný hatýrlarsýnýz,
An; sizin geçmiþiniz, geleceðiniz,
Arasýnda bitmeyen sevgi köprüsü olur,
Tertemiz þýrýl þýrýl akan sular arasýnda…

18.07.1997
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: