I. Ben… Umut yazýyorum gittiðim her yere Yol boyu arkamdan kapatýyor hep, Siyah bir mürekkeple gece Arzularým karanlýklarda solup gidiyor Yine hüzünle baþlýyorum her doðan gün’e
Buhranlarým nöbete kalmýþ bu akþam Anlamsýzlaþýyor beynimde sorular Düþünceler yol göstermiyor Halimi arz etmiyor geceye Uykularým kaçýyor korkularýmdan Bir anlýk, Bir nefeslik fer kalýyor gözlerimde
II. Mehtap geceye yoldaþ, gizlenmiþ karanlýklara Yýldýzlar uzak duyuramýyorum sesimi Sokaklar bomboþ Kapanmýþ akþamcý meyhaneleri Heyhat… Beklediðim muþtularda insanlar gibi Kaybolmuþ gecede
Þimdi… Son söz gecenin Son çýðlýk sessizliðin Son uyarý karanlýðýn Son demi sevdalarýn Son istek vuslatýn Ve…son zafer ayrýlýklarýn.
Ah. Ne kaldý ki geriye hasretten baþka.
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
x adamus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.