ERTELENMİŞ ZAMANLARIN SANCILARI

Yalancý bir geçmiþ yürüdü
Tel örgülü baharlarýn tedirgin gecelerinden
Acýya sürgülendiðim gün doðumsuz pencereme.
Ses geçirmez camlarýn ardýnda
Ertelenmiþ zamanlar sancýsý,
Ýsyan gününden dem vurdu suskunluðum.
Iþýksýz bir meçhulün
Karanlýða tiryaki seher vakitlerinde
Dünler beni tüketti ben günleri…
Örselenmiþ yanlarýmla geçtim
Akrep örgüsü yelkovan aralýklarýndan;
Zamanýn akmazlýðýna aðýtlar düþürdüm
Kalemi yonttukça her þiir
Kendimi, kendim kanadým
Aldandým,azaldým,bölündüm
Ýçimdeki çocuk somurttu
Sýrýlsýklam bir aþk yabanlýðýnda
Gözyaþý deðil bir avuç “sen” döktüm
Her asýlýþtan sonra cesedimin þafak yangýnýna…

Acýtýlmýþ yaralarýmdan vurdular neþteri,
Bir ölünün donuk gözlerinde silindi sevincim..
Otobüs duraklarýnýn telaþlý bekleyiþlerinde
Hasretinle büyüttüm öteleri
Berisi yaðmur,gerisi yokluðun
Dört yanýmý yokluðuna soyundum
Hücrem karanlýk
Baþ harfinden son hecene kadar
Ýsimsizliðine kelepçelendi dilim

Yorgunum
Biraz temmuz biraz da ayrýlýk kokuyorum
Keþke biraz anason olsaydý,biraz gül dikeni
Birkaç mevsim bahar
Bir iki dost…
Yoldan bir þiir geçseydi geceleyin,
Bakýþlarýmýz kadar sahipsiz..
Biri küfretseydi notalarýn geçmiþine
Þarkýlarýn gözü kör olsaydý..
Ellere býrakmasaydýk,
El birliðiyle biz öldürseydik düþlerimizi
Yani az biraz mavi olsaydý
Zar atsaydýk “aþk” gelseydi
Her þey baþka olurdu belki,
Kanamazdýk…!

Oysa þimdi adýna çýkan tüm kapýlar kapalý
Artýk faydasý yok direncimin
Zifti uykular çoktan kýyama durmuþ kirpiðimde
Hangi kilidi açsam
Ýlengili bir kâbusta tutsak kalýyor hayâllerim
Bir kent geceyi doðuruyor yataðýnda
Uzakta bir kadýn hasretim oluyor
Uzakta bir kadýn hiçbir þeyim!
Bir gölge düþüyor suya;sevgilim diyorum;
Sevemiyorum!
Daha çok acýyorum yaralarýma dökülürken ay ýþýðý
Daha çok uçurum oluyorum gözlerinde
Düþüyorum,kalkamýyorum…!

Kendimi burada gömdüm ben,
Kaçaklýðý burada bildim
Yetim bir memleket sabahý,bir öksüz türkü
Karanlýða karþý nasýl iç çekilerek söylenirmiþ,
Yolda düþlerini yitirmek neymiþ burada öðrendim.
Þimdi çakal sesleri arasýnda trenler salar beni geceye
Demir yollarýn alýp götürdüðü yüreðim yaralý
Ve hâlâ penceremde acýlý temmuz rüzgarlarý
Ölmek için gün saymakta aðustosun gölgesinde
Ve kutsal bir intihar kadar inançýzým kendime

Duvarlardan süzüyorum gök yüzünü
Özgürlüýü martýlardan dinliyorum
Yaklaþtýkça gurbet oluyor gözlerin
Bakýþlarýmý sürdüðüm uzaklar,
Sana dokunamamak
Ve yitirmek kendini saçlarýnýn kokusunda,
Bir camýn buðusunda yüzünü ezberlemek;
Sebepsiz bir gidiþin izleri gibi
Ve unutulmak:
Zencefil kokusunda bir demet hüzün çaresizliði…

Oysa unutulmaktan öte
Gözlerinden sürgünlüðüm bitirir beni
Geçmiþ zamanlara düþülen “biz” kaygýsýnda
Üzümesin diye gölgeme büründüðüm
Yalancý varlýðýndan yoksunluðum…

Ve ardýl acýlarla kývrýldýðým gülüþün
Aldýrmazlýðýna saplasa da düþlerimi
Anýlarýn dokunulmazlðý hatýrýna
Yalan da olsa sevmek güzeldi seni


Sosyal Medyada Paylaşın: