Yağmur Yüreklim...! ! !

Sensiz bu þehir bomboþ,
Mevsimler kýþ,
Yürekler kanýyor, gözler buðulu,
Bulutlarda yaðmur saçaklarý,
Geceler boyu uykusuz gözpýnarlarým kurak,
Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! !
Her gece aðlýyor gökyüzü benimle beraber,
Benimle beraber özledi penceremizdeki kuþlar,
Sýrdaþ oldu hicranýma, her gün ismini söyledi rüzgara..
Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! !
Ýçimde sensizliðin acýsý, derinlerde ihanetinin sancýsý.
Soðuk hava çok soðuk ve gece karanlýðýný yarýladý.
Gün aðaracak birazdan.
Özleminle yanarken yüreðim,
Yeni doðan günü görmüyor gözlerim.
Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! !
Yitirdim sevdamýn umutlarýný.
Prangalara vurdum seninle coþan duygularýmý.
Ressam çizmiyor artýk mutluluk tablolarýný,
Fýrçasýnda kurumuþ boyasý, tualinde hüzün var,
Nerede pastoraller? nerede gökkuþaðý renkleri?
Sadece siyah, beyaz, gri renklerle dolu paleti.
Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! !
Sensiz yorgun, yaralý bu yürek, biçare bu can.
Kurumuþ çiçekler susuzluktan,
Sevdalara kapanmýþ yürekler,
Yazmýyor gökyüzünde adýmýz, söylenmiyor þarkýmýz.
Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! !
Kayalara vuran dalgalar bile hýrçýnlaþtý!
Gemiler limandan uzaklaþtý, gri dumanlar tüterek bacasýndan.
Ne uðurlayan var, ne sevdalý gözler,
Canhýraþ çýðlýklarý martýlarýn,
Gitme! Geri dön! der gibi, uzaklaþan geminin ardýndan.
Aniden sustu þehir, dalgalar sustu,
Kalemler sustu.
Susmayan bu yüreðim sessiz, çaresiz haykýrýþlarla,
Boðazýmda düðümlendi nefesim.
Omuzlarým düþtü biçare.
Gözlerimdeki yaþ mý?
Gökyüzünden boþalan yaðmurmuydu yanaklarýmý ýslatan?
Sensiz, yanlýz, çaresiz ben s ý r ý l s ý k l a m.
Gün ortasýnda koyu karanlýk,
Ve bana armaðanýn derin yalnýzlýk.

Elveda diyemediðim sevdam Y a ð m u r y ü r e k l i m...! ! ! elveda....

Þubat 2006
Sosyal Medyada Paylaşın: