EFSUNLU SÜKÛT

Kör cellatýmý kýrdým, aþklarýn arifesinde
Gözlerimin suyunu, akýtmadým boþuna
Yýkýlmadý gülþenim, zamanýma üzgünce
Yelkovaný izlerken, güneþlere sarýldým
Haykýrmadým þiire, haykýrmadým mehtaba
Tutuþan anlarýmda, yýldýzlarla karýldým
Buse koydum deryaya, köpüðüyle ürkmedim

Çýðlýk yýðsa da yüzüm, isyan suyu akmadý
Efsunlu sükûttaydý, hýzla dönen kâinat
Dikenler kurumuþtu, anlarýn ýþýðýyla
Ýþte o an çoðaldým, ben o zaman vuruldum
Yaktýrmadým öfkeyi, yaktýrmadým nefreti
Zamanýn yardýmýyla, yavaþ yavaþ duruldum
Veda ettim eyvaha, huzurlarý yýkmadým

Ziyafet sundu þafak gözlerim açýlýrken
Ses geldi kulaðýma, inci yaðdý özüme
Kurulurken aþk köþküm, kýnalandý sabahým
Renklendi hep cisimler, güne baþka sarýldým
Yok ettim isyanýmý, yok ettim mâtemimi
Barýþtým neþelerle, hüzünlere darýldým
Hançerledim günahý, dikenlerden korkmadým

Iþýklarým açýldý, meltemlerle birlikte
Gün türküler söyledi, taze ve sýcak sýcak
Hasretimi öldürdüm, ateþin kucaðýnda
Bu akþam kor gözlerle, hayýrlarla yoruldum
Neylerim inletmedi, hicazýn tellerini
Rýhtýmýmda arzuyla, yosun yosun kýrýldým
Baktým aþkla önüme, hislerimi yakmadým

Sosyal Medyada Paylaşın: