"Birgün yazacaðým demiþtin,biliyordum yazacaðýný..." Böyle bir not düþmüþsün çok sevdiðim yazýmýn altýna, Böyle birden umut düþürmüþsün çok kýzdýðým kalbime, Ama yok,yok olmaz ki devamý! Biten bir þiirin devamý olmaz ki, Devamý olmaz ki kahramaný ölmüþ bir filmin. Ve biliyorsun sen de benim kadar; Devamý olmuyor rüyanýn,birden uyanýnca...
"Birgün yazacaðým demiþtin,biliyordum yazacaðýný..." Son söz olarak böyle demiþsin çok sevdiðim þiirimin altýna, Ve okumaya tenezzül etmiþsin hiç olmazsa, Ama yok,yok okuyamazsýn sen onlarý! Okunabilir mi sis kaplý daðlarýn zirvesi, Okuyabilir mi insan BÝLMEDÝÐÝ BÝR LÝSÂNI, Okuyabilir mi gözleri görmeyen birisi, Gözlükçü vitrinindeki kocaman iri harfleri. Ve sen de biliyorsun benim kadar; Okunamýyor insanýn zihninden geçenler kolay kolay, Kalbinden geçenler kadar...
"Birgün yazacaðým demiþtin,biliyordum yazacaðýný..." Demiþsin eskiye dönük bir beyitler kucaðýnda, Anýlarla derlemeye çalýþtýðým o son vazifemde, Ne mutlu söz verip de tutanlara! Ne mutlu ki onlara; Onlar unutmam dediklerini unutmamýþ, Verdikleri sözleri tutmuþlardýr. Tutulan her sözle tutulan binlerce ýþýk, Gözlerinde baðdaþ kurup oturan. Ve içleri rahattýr terk edildiklerinde, Ve gözleri gülümser aðlarken bile...
*Hercaî* Sosyal Medyada Paylaşın:
Hercaî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.