Hiç gözüyaþlý komadýn beni üzerime titrer,uykusuz geçerdi gecelerin biricik anneciðim þimdi ise uzaklarda çok uzaklarda üþür üþür, bir zamanlar ellerinle örtüðün bedenim sar beni anne sar beni anneciðim þimdi eskisinden daha muhtacým sana biricik anneciðim hasretin yaksa da beni kavuþmak mý? Zor be anneciðim
Senden ayrýldýðým günden beri yüzüm hiç gülmez oldu vurgun yedi düþlerim en sonunda terketti aþklarým þimdi ise kokuna hasretim anneciðim,anneciðim seni çok özledim
Bir kabus oldu gecelerim üzerimi örtecek o narin ellerin bile yok yok anneciðim söyle söyle anne ben kimim,kim oldum senin hasretinle kavruldum affet affet anneciðim yolumu gözleme artýk çünkü ben bir daha gelemeyeceðim
(Üzerlerimizde onca emeði olan tüm annelere)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mozturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.