SUSTUM ÇÜNKÜ

Sözcükler ateþ olur, kor olur dilimde.
Nasýl anlatsam bilmem ki
Düðüm olur boðazýmda.
Ah ah bir anlatabilsem ruhumdaki hezeyanlarý.
Yazacak çok þey,
Söyleyecek çok umut var.
Sözün lal olduðu ruhun isyankârlýðýnda
Önü alýnmaz bir depremin dalgalarýnda daðýlmakta.
Nasýl anlatsam, bilemiyorum.


Belki de çok kolay olduðu için mi suskunluða gizlenmekte,
bu kalp, bu gönül.
Söz kör, söz saðýr
Söylerim her dem.
Ýsyan kar sözcükler bana.
Nasýl anlaþýlýr bunca muamma.
Volkan olup fýþkýrmak gökyüzüne,
Umut dolu, sevda dolu lavlarý savursam dört yanýma.
Bazen de yetmez herc-ü merc olmuþ kader.
Belki de yýllarca aldatmýþlar,

“Söz gümüþse sükut altýndýr”
Ama sözüm geçmiyor derinlerden gelen kendime.
Çatlaklardan sýzan söyleyemediðim kýrýntý sözcüklere
Biliyorum. Susuyorum kendime inat.
Artýk, artýk
Ah ah,
Susmanýn kölesiyim
Buda ecdattan bana miras.


Sosyal Medyada Paylaşın: