SENİNLE

Ben bugün tenhalarda, bir mezar araþtýrdým.
Akan göyaþlarýmla, topraðý barýþtýrdým.
Ölülerle saðlarý, nedense karýþtýrdým.
Yýllanmýþ hatýralar, seninle canlanýnca.

Lisenin duvarýnda verdiðim kopyalarý.
Çok çalýþtýk deyipte, kandýrdým hocalarý.
Olur olmaz yerlere gömdüðüm sevdalarý.
Uzaktaki hayaller, seninle yaþlanýnca.

Sinemden gayrý yerde, yoktun ki bulamadým.
Taþra’ysa kalabalýk, zaten de aramadým.
Hep kendimden utandým, gayriye soramadým.
Ölüm denilen gerçek, seninle ayýrýnca.

Resimlerine bakýp, bugünü göremedim.
Beraberlik nimetmiþ, kadrini bilemedim.
Rüyalarda olsun bir kere gel diyemedim.
Göz pýnarýmdan seller, seninle akýþýnca.

Kýrmýzý güller aldým, soldular ekemedim.
Yýllar çabuk geçti de kabrine gelemedim.
Yaðmurlarý bekledim, bir su da veremedim.
Acý, hasret, içime, seninle doluþunca
29.06.2008
Ahmet Çelik
Ceyhan
Sosyal Medyada Paylaşın: