BEN HÜZNÜ SEVERİM...

BEN HÜZNÜ SEVERÝM!...

Eylülü severim , hüznü de...
Nedendir bilinmez ama; eylül geldi mi , çocuk olur yüreðim.
Çocuklaþýr yüreðim...
Serin esen bir rüzgarýn , tozlu gövdeli aðacýn yapraklarýný dökmesini anýmsarým hep...
Hüzünlenirim...
Ben hüznü severim.
Nedendir bilmem ama , severim...
Rüzgarlar eser yüreðimde , çocuk olur yüreðim...
Umutlanýrým...
Belki hüzün çocuklaþtýrýr beni , içimde fýrtýnalar kopar o an...
Eylülde acýlar mahkum alýr beni.
Ýçimden þiirler yazmak geçer...
Ben hüznü severim oysa...kendimi bildim bileli...
Bir eylül gecesi...
Serin bir rüzgar esiyor üstüme.
Ayaklarýmda sýzýlar...
Zaman geçiyor ayaklarýmýn arasýndan.
Taþýyor ayaklarým beni , þehrin yüreðine...
Bir çadýr var kaldýrýmda.
Umutlarýn doluþtuðu , bir çadýr...
Geçmiþi anýmsýyorum ...
Bir zamanlar bu çadýrýn durduðu yerler ,çöldü...
Bu caddeler ...
Oysa ne çabuk geçiyor zaman...?
Daha dün þurada , buðday sapýndan pusulalar yapardýk oysa...
Ey acýmasýz zaman...
Deðiþen sadece zaman olsa , gam yemem...!
Ya insanlar...?
Ben hüznü severim.
Kendimi bildim bileli böyleyim...
Yaný baþýmdan arabalar geçiyor þehrin kalbine.
Bir çadýr var kaldýrýmýn üzerinde.
Güle oynaya geçiyorlar önümden kimseler...
Kimin umurundayým...?
Oysa ben hüznü severim.
Kendimi bildim bileli böyleyim...!
Ýki yanýmdan ýþýklar geçiyor yol boyu.
Yeni yetme binalar yükselmiþ iki yanýmda...
Yaný baþlarýnda bir çadýr...
Ürkek duruyor aralarýnda.
Bir çadýr ve çamaþýr asacaðý ile tuturulmuþ resimler duruyor iki yanda...
Ýnsan resimleri , insanlýðýn...!
Gözyaþý dolu , çile dolu...
Her resimde bin ayýp..!
Ýnsanlýðýn resmi çýkarýlmýþ pazara...!
Çocuklar iliþiyor gözlerime bazen...
Baktýðým resimlere bakýyorlar.
Utanýyoruz birbirimizden...
Daðýnýk ölümler , her yerde...
Her resim kanatýyor yüreðimi.
Filistinli çocuklar ellerinde sapanlar var...
Baþka bir resimde aðlayan çocuklar , babalar...
Her resim çalýyor ömrümden , bin gözyaþý akýtýyor yüreðime...
Minnacýk çocuklar...
Parçalanmýþ vücutlar... virane umutlar...
Acýklý bir ilahi sýyýrýyor kulaklarýmý.
Hüzün doluþuyor yüreðime...
Tüylerim diken diken oluyor her resme bakarken.
Ýnsanlýðýmdan utanýyorum o an...!
Yurdundan , yerinden koparýlmýþlar...
Sapanlý Filistinli çocuklar var ...
Zulme karþý duruyorlar...
Gözlerim doluyor ...
Göz yaþlarým karýþýyor þehrin titrek ýþýklarýna...
Her resimde bir öykü var.
Çýðlýk dolu , figan dolu yazýlar...
Küçücük çocuklar, gönüllerini býrakýyorlar kumbaralara...
Bir küçük kýz çocuðu da gözyaþý...
Islak sýzýlar düþüyor dizlerime.
Gözlerim þehrin havasý gibi buðulanýyor...
Bir çocuk bir ilahi söylüyor bir yerlerden.
Hüzünleniyorum ...
Ýçimden þiirler yazmak geçiyor bu gecenin hatýrýna.
Ýsyan dolu þiirler...
Ben hüznü severim .
Kendimi bildim bileli...
Bu gün bana , yarýn sana...
Zulmün gayrýsý mý var...?
Ýþgal edilmiþ umutlar geliyor aklýma...
Ýþgal edilmiþ yarýnlar...
Þehrin caddesinden arabalar geçiyor , içimden ise sýzýlar...
Güle oynaya insanlar geçiyor kaldýrýmlardan .
Ýçimden ise figanlar...
Küçücük çocuklar uðruyor çadýrýn önündeki kumbaraya.
Yüreklerini býrakýyorlar.
Aklýma çocuklar geliyor...
Yüreklerinde kurþun izleri var...
zulmün kucaðýnda ,
babalarýnýn kucaðýnda duruyorlar çocuklar...
Gece akýyor iki yanýmdan.
Bir yanda neþe , bir yanda hüzün var...
Gece uzadýkça uzuyor nedense...
Yýlgýn düþüyor umutlarým.
Kaldýrýmlardan kan damlýyor gözlerime.
Bir çocuk vuruluyor tam alnýndan...
Acýklý bir ilahi sýyýrýyor kulaklarýmý , bir figan...
Gecenin serinliði düþüyor içime.
Göz yaþlarým karýþýyor þehrin ýþýklarýna...
Oysa ben hüznü severim.kendimi bildim bileli ben böyleyim

Sosyal Medyada Paylaşın: