Hayat denen þu alemde inanmaz iken aþka Sen bilmem nerelerden çýkýverdin karþýma Baðlandým sana öyle tutkulu öyle çocuksu Týpký bir aðacýn topraða baðlanmasý gibi Bir gerillanýn davasýna baðlanmasý gibi Bir çoçuðun annesine baðlanmasý gibi Þimdi kalkmýþ unut diyorsun bana Sen onu gelip kalbime anlatsana O kalp ki bu hayatta aþkýn tanýmýný sende bulmuþ Þimdi umut besleme diyorsun benim için Yani diðer bir deyiþle yaþama diyorsun bana Sensiz yaþarým sevdiðim ama UMUTSUZ asla! O umut ki benim bu cani dünyada yaþam sebebim Bundan sonra var olan tek dileðim Kimse görmesin cefa dünyasýnda umudun rüyasýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zafer.deu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.