TETİKÇİ RECEP

Parkta oynayan çocuklara baktý,
Yaþam doluydu hepsi cývýl cývýl,
Ne dert, ne tasa...
Dalýp gitti gerilere on, on beþ yýl,
Çocukluðu: hüzün, acýlar, yoksulluk,
Belleðinde kötü anýlarla dolu çocukluk...
Anasý babasý ve beþ kardeþi,
Belki de onlardý Adana`nýn en yoksulu.
Bir sigara yaktý;
Parkta oynayan çocuklara baktý,
Pavyondaki Neriman`ý düþündü;
Ýkisi evlenseler, yuva kursalar...
Çocuklarý olsa boy boy,
"Baba" diye bacaklarýna sarýlan,
Onu deli gibi seven bir eþ:Neriman!
Arada sýrada ona cilveden darýlan,
Ne güzel, ne güzel!..
Aniden eli yandý,
Ne çabuk bitmiþti sigarasý?
"Ne o yahu!" dedi, düþlerden uyandý.
"Amma duygusal oldum ha!"
O, bir tetikçiydi,
Sevemez, sevilemezdi,
Yuvasý, çocuklarý olamazdý.
Onun için "buyruk" ve "ölüm" vardý.
Þef buyuracaktý;
O vuracaktý.
O katý, o duygusuz Recep,
Neler düþünüyordu böyle!...
Kýzdý kendi kendine,
Kýzdý parktaki çocuklara.
Çocuklara ateþ edesi geldi içinden,
Onlar deðil miydi bunlarý aklýna getiren...
Böyle þeyleri hiç düþünmezdi,
"Öldür" buyruðu gelir,
O da gider öldürürdü.
Kurbanýný; hiç tanýmazdý, bilmezdi,
Neden öldürdüðünü merak bile etmezdi.
Yüreði yufka mý olmuþtu?
"Aman, sakýn ha!" dedi,
Kalktý, oturduðu banktan,
Þeften "buyruk" gelmiþti sabahtan.
Ellerinde on iki kiþinin kaný,
Böyle geçirmiþti yirmi üç yýllýk hayatýný.
Biliyordu bir gün o da...
"Su testisiydi su yolunda..."
Hýzlý hýzlý yürüdü,
Kurbanýnýn evinin önüne geldi.
Bir sigara yaktý,
Sigarasý bitmeden kurbaný çýktý.
Silah sesleri... feryatlar...
Sokak taþlarýnda kanlar...
Recep, ateþ etti, kurbaný da...
Ýkisinin de son bakýþlarýydý dünyaya,
Bu güzelim, caným dünyaya...
Recep`in gözlerinin önüne çocuklar geldi.
Yaþam dolu cývýl cývýl...
Ve eþi olacak kadýn:"Neriman"
Onu öpüp, ona sarýlan.
Recep`in gözünün önüne gazete baþlýklarý geldi:
"Kurbaný ölürken tetikçiyi de öldürdü..."
"Tetikçi Recep, öldürdü, öldürüldü..."
"Ölüm makinasý... robot... kan kustu..."
SAVAÞ YAVUZ

Sosyal Medyada Paylaşın: