218 TEVFİK

Merhaba Hocam, merhaba!..
Yýllar su gibi akýp gidiyor.
Beni hatýrlayamadýn galiba,
218 Tevfik, namý diðer doktor.
Okulda namýmýz doktordu,
Doktor olmak kolay mý, olamadýk.
Hele bizim gibisi için çok zor,
Yoksulduk... Okuyamadýk.
Bunun ezikliði nah þuramda iþte,
Sol mememin altýnda sanki bir kor!..

Hatýrlar mýsýn Hocam,
Beni çok severdin,
Baþýmý okþardýn,
"Sende iþ var Tevfik!" derdin.
Ah, Hocam ,ah!.. Olmadý iþte,
Okuyamadýk.
Kader mi desek, bilmiyorum,
Bir anamýzýn istediðini yapamadýk.
Þimdi iyi kötü bir iþim var,
Karnýmýz doyuyor þükür.
Ne uzayýp, ne kýsalýyoruz,
Anca karýn tokluðu... Ýþte o kadar!
Sýrtýmdaki ceket yedi senelik,
Ayaðýmdaki ayakkabý üç...
Hani ne demiþ Orhan Veli:
"Cep delik, cepken delik,
Kevgir misin be kardeþlik!"
Ýþte durum aynen böyle Hocam.
Çocuklara üzülüyorum en çok,
Onlarýn bu iþte hiç bir suçu yok!
Onlara karþý içim ezik,
Onlarýn karþýsýnda baþým eðik.
Yerine getiremiyorum en basit istediklerini,
Böyle olmak yok mu Hocam,
Ýnan, günde on kez öldürüyor beni!

Neylersin Hocam,
Bu düþtü bizim kaþýðýmýza
Dünya çorbasýndan.
Hayalleri bir bir yýkýlan anam,
Geçen yýl öldü kahrýndan.
Bense sarýldým totoya, piyangoya,
-Kaþýk düþmaný duymasýn ha!-
Kýzýyor bunlara verilen paraya.
Kavgamýzda bol hani,
Hep yetmedi artmadý yüzünden.
Hýr gürle geçiyor günler,
Hayatýn farký yok cehennemden.

Ya, iþte böyle Hocam,
Durum bundan ibaret!
Baþýný aðrýttým biraz, kusura bakma,
Ne o, gözlerin dolu dolu... Sakýn aðlama!..
Saðolun, minnettarýz sizlere,
Bir þeyler öðretmeye çalýþtýnýz bizlere; fakat,
Darýlmayýn ama Hocam, en büyük öðretmen HAYAT!..
SAVAÞ YAVUZ


Sosyal Medyada Paylaşın: