Gün ufukta kaybolunca, baþlar sevincim. Belirir yýldýzlar, uykuya dalar deniz. Bir sen varsýn, bir de ben; yapayalnýz. Daðlar karanlýkla buluþunca, sana dönerim.
Zaman bizim olur, mehtap görününce. Dört cepheden kokun yayýlýr etrafa. Nefeslerimde duam olursun bin defa. Öyle mest olurum ki; aðýt karýþýr sevince.
Her dakikasýný çok iyi bilirim gecenin. Çünkü; vakti seherde seni yaþarým. Sarhoþluðunda deli misali dolaþýrým. Esrarý olurum gece denen bilmecenin.
25/26.03.1999 Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
AhmetÇelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.