Seni “sana raðmen” sevmek var ya!.. Ölümden zor!.. Seni “sana raðmen” sevmek!... Bir ateþ, bir kor!.. *** Gözlerine bakarken “iki büklüm” oluyor dilim Bakýþlarýna yakalandýðýmda “eriyor cümleler” Bir sesim titriyor, bir yüreðim!... Ve ben sensiz; “Güneþ görmüþ kartopu” gibiyim!... *** Seni “sana raðmen” sevmek!.. Hem "sevmenin kitabýný" baþtan yazmak, Hem de bir yandan Kendime “mezar kazmak” gibi bir þey!.. *** Sen soruyorsun “Ben seviyorum” Sen sorguluyorsun “Ben yine seviyorum” Sen itiyorsun “Ben geliyorum” Sen gülüyorsun “Ben bitiyorum!...” Aldanma nefes aldýðýma be vefasýz Görmüyor musun "ölüyorum!.." *** Baþýmý yastýða koyduðumda Gözlerimdesin!.. Ve kapatýyorum gözlerimi Sabaha kadar benimlesin!... *** Uyandýðýmda sen varsýn Bakýþlarýmýn ilk deðdiði yerde Ve yüzün; Doðan güneþle aramda perde!.. Seni çekiyorum “nefes” diye ciðerlerime Ve ellerini düþlüyorum ellerimde Sýcacýk ve yavru kuþ misali titrek Ve öpüyorum avuçlarýný “SEVDÝÐÝM” diyerek!... *** Seni “Sana raðmen” sevmek Sensizlikten de zor!.. Ama sensizlik, “ah þu sensizlik” Ateþten bir kor Ne kadar yaksa da ateþ Küllerim; “Sevmeye devam et” diyor!.....
“Kadir Albayrak” Sosyal Medyada Paylaşın:
kasev Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.