Hatırladın Mı

Son filmi biz oynayalým.
Senaryo hazýr,
Konu aþk!
Sen sevilen ol,
Bense seven…

Ben, her sabah sokaðýnýza geleyim,
Görebilmek için seni.
Hakarette etsen,
Duyabilmek için sesini.
Ben hep beni sevdiðine inanýp,
Nazlanýyorsun sanayým.
Kýrsan da kalbimi,
Seni arkadaþlarýma anlatayým;
Sevgilim diye tanýtayým.
Herkesin benimle dalga geçtiðine
Ýnanmak istemeyip,
Görmek için seni,
Tutabilmek için elini,
Sinsice planlar kurayým.
Yine de seni göremeyip,
Kafamý duvara vurayým.

Kardeþlerine hediye alýp,
Sana mektup göndermek için
Rüþvet vereyim.
Türlü türlü yolunu bulup sana ulaþýnca,
Bazen dertlenip kendimce
Meyhaneye girip þiþeleri kýrayým.
Her seferinde meyhaneci tekmeleyip
Atsýn beni sokaða.
Olsun be olsun,
Deðer bu aþka deyip
Teselli bulayým.

Bazý dostlar gerçeði söylesin;
Benim anlamadýðým
Ve hiçbir zaman anlamak istemediðim gerçeði.
Hadi oradan be!
Kýskanýyorsunuz aþkýmý deyip
Hayal kurayým.
Rüyalarýmda hep seni görüp,
Seni sayýklayayým.
Erkenden ayaða kalkan anamdan
Bir güzel azar iþiteyim.
Seni seveyim deliler gibi,
Seni seveyim.

Sonra seni babandan istemek için
Anneme gözyaþý dökeyim…
Sen dalgasýndayken hayatýn,
Sen bilmezken anlamýný sevginin,
Ben aþkýndan dertlere bürüneyim.
Tahammülsüz bir hâlde,
Bir akþam ansýzýn
Seni istemeye geleyim.
Ben de bu saf duygularýmý sizinkilere anlatýp
Sizleri kahkahaya boðayým.
Ben de güleyim deliler gibi bu hâlime, ben de.
Ve kahkahalarý kesen gür sesiyle baban
Ve sonra sen,
Sevmek suçmuþ gibi,
Suçluymuþum gibi,
Hiç düþünmediðim,
Hiç beklemediðim bir hâlde,
Beni madara eden,
Aðza alýnmayacak sözlerinizle
Ben yalnýzca yüzümü dökeyim.

Ve gideyim uçurumun kenarýna,
Bende artýk kalmayan cesaretimi deneyeyim.
Ve aklýma gelsin,
Ümit edip, aldandýðým günler…
Sonra annem gelsin aklýma;
Hayatýmýn en dürüst yaný,
Her gece ben eve gelmeden
Gözlerine uyku girmeyen annem…
Ve korkayým onu üzmekten.
Nasýl yalnýz býrakýrým annemi deyip,
Ona koþayým,
Sýmsýký sarýlayým.

Kalbimdeki yara,
Bu kalp sýzýsý,
Ben ve annem birlikte yaþayacaðýz.
Bu film son olsun!
Sen mahallenin güzeli,
Bense ödediðim aþk bedeli
Ve gözü yaþlý çilekeþi olarak kalayým.

Hatýrlýyor musun gülüm?
Senaryoyu kader yazmýþtý,
Sen de oynamýþtýn.
Ne kadar gerçekti deðil mi?
Hatýrladýn mý?
Yoksa utandýn mý?
Sevmekmiþ, sevgiymiþ(!)
En güzeli senin yaptýðýn gibi
Dalga geçmekmiþ.
Hatýrladýn mý?

Hani fakir bir âþýk vardý,
Senin için ölürdü,
Yalnýzca seni, seni düþünürdü,
Rüyasýnda bile hep seni görürdü
Hatýrladýn mý?

Her sabah sokaðýn baþýndaki
Kerpiç evin önünde seni beklerdi,
Sen hakaret ederdin, o gülerdi,
Her gün seni senden isterdi.
Hani bir gün babandan da istedi seni…
Ve o günden sonra hiç görünmedi
Hatýrladýn mý?

Fazla dayanmadý kalbi.
Kalmamýþtý gücü;
Taþýyamadý bu yükü.
Bir annesiydi onu düþündü,
Onun bu hâli annesini yedi bitirdi
Ve sonunda annesi de öldü.

O yaralý saf âþýk
Hiç dayanamadý annesinin yokluðuna.
Hani annesi için yaþýyordu ya,
Erise de günden güne
En azýndan nefes alýyordu,
Yaþama sebebi vardý.
Annesi de ölünce yapayalnýz kaldý.
Ölüm duygusu onu tamamen sardý.
Fazla geldi acýsý
Ve onunla bitti bu gönül sancýsý.

Sosyal Medyada Paylaşın: