Yalnızlık

Kaç baharlar geldi,yeþeremedim,
Gittikçe çölleþti gönül baðlarým.
Nereye kadarmýþ hiç bilemedim,
Her gece oturur,yanar aðlarým.

Sabahlarým olmaz öksüz ruhuma,
Gecelerim gibi ruhum karanlýk.
Çareler bulamadým bu durumuma
Gönlüme yerleþmiþ sanki yalnýzlýk.

Yalnýzlýk tak dedi,beni bitirdi,
Gecemde yalnýzým,günümde yalnýz
Bütün dertlerini bana mý verdi
Dertlerim çoðalýr hergün sayýsýz.

Ýsterdim ki ben de baþkasý gibi,
Mutluluk pýnarý gönlüme aksýn.
Ýçimde büyüyen öksüz sevgimi,
Bir gün olur sen de anlayacaksýn.

Ama nerde sende böyle anlayýþ,
Bunu anlamaya bir yürek ister.
Sonunda anladým taþ kalbin varmýþ,
Sevmesini bilen ben gibi sever.

Ben þimdiye kadar yanlýþ bilmiþim,
Aþk; acý,þiir ve kýskançlýk demek.
Bu sevda peþinden boþa gelmiþim,
Neden böyle zormuþ birini sevmek?

Mehmet Ali Çýbýklý





Sosyal Medyada Paylaşın: