Son söz düþtü kaleme, kalem boynunu bükme
Yol baki, hasret acý, kalbi sýlaya çekme.
Umudun semasýnda, kanat çýrpsýn kuþlarýn
Rüzgâr tene deðince, aþkla yansýn kýþlarýn.
Manaya yaslandýkça, yüzünde güller açsýn
Yediveren her dizen, sineye amber saçsýn.
Noktasýz bir cümleye, benzese de sözlerin
Satýr baþýn bükülmez, iz býrakýr gizlerin.
Ýçinde ki mananýn, vuslatý ben olayým
Hüzün yüzlü þiirim, býrak sende kalayým.
Aþkýn kabri yitiktir, arama ben sendeyim
Sanma soðuktur yüzüm, mevsimsiz bir tendeyim.
Görmeyenler anlamaz, cemâli gülizarým
Gözümden sakýnýrým, ya deðerse nazarým.
Beni özünde sakla, sen þiirsen ben sazým
Sen i mgesel düþtesin, ben sabahýnda nazým.
Leyla Usta
.