ÜŞÜMÜYORUM ANNE
Daha dün herkesin sevdiði bebektim.
Oyucaklarla oynayýp, gülecektim.
Seni sonsuz seviyorum diyecektim.
Söyleyemedim sana, üþüyorum anne.
Çocukluðumda çok aðladým mý bilmem!
Hatýralarým cap canlý iken , silmem!
Melekler karþýlamaya gelmiþ, demem!
Rüyalarýmda hep düþüyorum anne.
Aklýndan geçirme, bu gençlik ne biçim!
Her birisi, bir kahraman vatan için.
Bize ateþ edenler anlamaz niçin?
Ben vatansýzlara þaþýyorum anne.
Emdiðim süt için, can borcu bir vefa.
Ölenlerimiz olmasa, sürülmez safa.
Þahadet þerbetine, denir mi cefa!
Bak karþýmda cennet, koþuyorum anne.
Aðlama güzelim, oðlun yatmayacak.
Canýn verip, ülkesini satmayacak.
Güneþ bize, artýk daha batmayacak.
Yorgan istemem, üþümüyorum anne.
Sürmeler çek, solmasýn kirpiðin kaþýn.
Doðuran sensin, eðilmesin dik baþýn.
Saf tutar melekler, akýtma göz yaþýn.
Kevser ýrmaðýnda coþuyorum anne.
Bura ne soðuk ne sýcak, hep ýlýman.
Ardýmdan söylenenlere de darýlmam.
Etrafýmda halka olmuþ, huri gýlman.
Aþkýn denizinde piþiyorum anne.
05.08.2008
Ahmet Çelik
Ceyhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.