Dünüm yok yarýn gibi,
Kardeþim, ýssýz sokak.
Adýmý anan yok,
Kimliðimi soran çok.
Uzak dursun herkes benden,
Sevgi dilenmem kimseden.
Sarýlýrým kimsesizliðime de
Düþ kurarým kendimce
Bir yuvada sizle beni.
Hani ak pak bulutlarda
Küçücük bir yuvamýz olacaktý?
Hani ellerim, hani yüreðim
Yalnýzlýðýn sesiyle titremeyecekti?
Hani bu sefil gecelerde
Titremeyecektim bu giysilerle?
Bu muydu sevginiz!
Bu muydu vefanýz!
Bu muydu ha deyin bana! ..
Bundan sonra bilin ki
Görmem sizi görsem de...
Duymam sizi duysam da...
Bakmam solsa da yüzünüze!
Analýk bu muymuþ,
Baba olmak nerde zormuþ!
Sokak bana yuvayken
Bensiz olmak ne kolaymýþ! ..
Serap Özaltun