Uçuk aklım dünyanın başına deccaldı

Korkunda cesedimin cesareti var
Ölüm mehtaptan bir gün önce
Sofulaþýr ruh; mihrabýnda tükenir hece
Son soluðunda alnýna deðer secde.
En çocuksu halindi, güneþ yüzünü görünce.

Harman yerinde ýþýk olur gece
ýþýkla kör arasýnda ki, anlarsýn farký
Denge kýrýk, sarmýþtýr aryayý düþünce.
Ah güller… ah güller ne erken farýdý.
Durduramadýk zamana karþý çarký.

Kürüdün yýllarca bembeyaz, beyazý
Tavþan kaçarken, sen arkasýnda tazý
Ne soluk ki bu, umursamazdýn erken gelen yaz’ý
Damarlarýndan kan çekilip, tenin üþüyünce
Kim kaldý da... seni öyle merak sardý.

Bir toprak kaldý elde, en sadýk yar
Beklenenden, giydirilen urba çok dar
Uçuk aklým dünyanýn baþýna deccaldý
Boþ ver adam… geri de kim, ne kaldý.
At öldü, eðeri nalý kini güzelliðini aldý.

Sosyal Medyada Paylaşın: