ALLAH VAR

Ben var isem Allah var, benim en büyük delil,
Parmak uþlarýmýzý mühür yapan ol Celil...

Halýk’ý tanýmamak felaket-i kübradýr.
Kainata bir bakýþ, imanýmý ibradýr.

Kýmýldamaz bir yaprak O’nun izni olmadan,
Bulut yaðmur indirmez iþaretin almadan.

Tabiatýn nizamý akla durgunluk verir,
Azametini bilen yürek hayadan erir.

Arý kimin emrinde bin bir çeþit bal yapar?
Güneþ ay ve yýldýzlar hangi kudrete tapar?

Þifayý veren kimdir, nerdedir derde deva?
Kalbe saplanan oktur insanoðlunda heva.

Dalda tomurcuk güller Allah diye açýyor,
Yüce kudret eliyle kokusunu saçýyor.

Balýk suda yüzerken, kuþlar uçar havada,
Daðda doðan yavruya rýzýk verir ovada.

Dere ýrmak ve çaylar Allah diyerek akar,
Rahmetini umarak mahluk semaya bakar.

Varlýðýný haykýrýr yerde gezen karýnca,
Kul miraca yükselir secdelere varýnca.

Tektir yaradýnýmýz eþi benzeri yoktur.
Affý lutfu ihsaný merhameti pek çoktur.

Aklý bize kim verdi daim etmeli fikir,
Mekan tutmalý kalbi iman ile hem zikir.

Abide-i imaný dikelim kalbimize,
Öðretelim Rahman’ý yýlmadan sulbümüze.

Ýman girmeyen kalbi þeytan mekan tutarmýþ,
Benlik davasý güden yüreklerde yatarmýþ.

Yükselten hangi eldir gökkubbeyi direksiz?
Varmýdýr alem içre yaradýlan gereksiz?

Et parçasý bu dilim nasýl söyler kelamý?
Göz kulak el verene esirgeriz selamý...

Akletmeyen beyinler görmeden inanmýyor,
Ýkrar ve tasdik eden ebet nara yanmýyor.

Yüce kudret elinde yer gök deniz ve daðlar,
Ölenler uyandý ya, gaflete daldý saðlar.

Ömür kýsa yol uzun azýk gerekli azýk,
Kýlavuzu reddedip yolda kalana yazýk.

Canlara can bahþeden en sevgili tek yârsýn,
Noksanlýklardan berî varsýn Allah’ým varsýn.

ÞEHRÝ KARAKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: