Ölümcül yalnýzlýðýn anaforundan, Ne kurtarabilir beni ölümden öte... Bütün umutlarýmýn tükeniþe durduðu Bir yaþamýn evresimidir güz, bilemem ki? Öyleyse gözlerin aydýn ola að yar. Ben ki, vaasiyet mevsiminin eþiðindeyim þimdi...
Yaþamýn sürmesi umudun var olduðunu gösterse yine, Sonuna konulacak üç noktadýr bitmeyen acý senfoni, Eðreti umutlarýn dalgalarýyla Beni son güzün, son saatlerine taþyan kimdi? De bana að yar Zamanýmý bekleyiþlerde çalan kim Hangi zaman hýrsýzýydý?
Umudun ve sevdanýn incecik tuvaline, Yok oluþun resmini çizen, bir mevsim miydi son güz? Öyleyse gözlerin aydýn ola að yar. Uzatmalý saatlerin en son anlarýnda Ve þimdi, vasiyet mevsiminin eþiðindeyim..
Vasiyetimdir! Son sözlerimdir sana, en son sözlerim. Önce, abdest almak istiyorum gözyaþlarýmdan. Sonra! sonra, sen kokan elbiselerimin üzerinde iki rekat namaz kýlmak ve dua etmek istiyorum, Vasiyetime tanýk, Tanrý’nýn huzurunda... Dönüp senden yana da dua etmek istiyorum. Senin için, ömrünün uzun olmasý için... Benim gibi, daha nicelerini öldürmen için... Ve bir sevilenin elinden, öldüðüme þükür için...
Dualarýmýn arasýnda Uzun uzun ve için için aðlamak... Sonra, yaftamý boynuma assýnlar istiyorum. Suç, suçtur Ýki sözcükle yazsýnlar ’SUÇU SEVMEK! ! ! ’ ti desinler Herkesin görmesiini, duymasýný istiyorum.
Ah. can içre.. can! Göz görüp yürek sevdiyse neyleyim. Neyleyim, güpegündüz kaybetmiþsem Seni sevmekten bütün yollarýmý... Senin hiç mi suçun-sudurun yok?
Kimseler yanlýþ anlamasýn, Baðýþlanmak deðildir muradým. Eðer sevmek idamlýk bir suç ise, Kuþkusuz cezamý çekmek istiyorum.
Durmayýp çýkarsýnlar beni idam sehpasýna Saçýndan uganlara baðlasýnlar Kaþlarýnýn daraðacýna assýnlar beni Sallanmalýyým saçlarýnýn urganýnda Son soluðumun titrekliðine ve kuþluk vaktine deðin...
Bir kýrmýzý gül býrak kalbimin üstüne. Ve çekip alsýnlar yüreðimden seni... Utansýnlar böylece öldüðümü görenler. Sen de, sen de utan að yar, severken öldürülüþümden...
Vasiyetimdir! Gözlerinden bir yaðmur çiselesin cesedimin üstüne, Islanayým. Yaþarken hiç ýslanmayan, gözlerinin yaðmurunda sýrýlsýklam... Gömsünler beni, gömsünler bir dolunay akþamýnda. Mutluluðum olan, gözlerinin derinliklerine gömsünler. Gözlerini örtsünler üzerime, toprak yerine... Vasiyet mevsiminin eþiðinde, hayatýmýn tuvali olan, gözlerin mezarým olsun Vasiyet mevsiminin eþiðindeyim
**Neyi alsam, her þey yine burda kalýyor Sen burda kalýyorsun, kalbim burda kalýyor Ben gidiyorum ey sevgili, sonsuz bir yolculuk bu Göremeyeceðim boyun büküþlerin burda kalýyor**
KÖMEN Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.