Suskunluğunun adı
"sus"kunluða gebe kalýþýný seviyorum,varken yok oluyorsun çünkü.
noktasý son baskýda cümlelerim ve
sesim varmamýþken daha sana,duyuyorsun ya beni,
uçuþuyor sanki eladan gözlerin
Ve azuldayken ellerin,eflatuna çalýyor rengini...
"sus"maný seviyorum,okyanus tarafýn dalgalanýr gibi,medcezir gibi,
Ýçimi çekiyorsun "sus"malarýnda,anlatýrken herþeyi...
"sus"malarýnda kurduðun cümlelerin var ya hani gece gibi sessiz,
duy beni dercesine yalýn, Ýþte seviyorum onlarý...
Senin sessizliðinde ben de iki adým "sus"uyorum.
Ve yanký yapýyor aramýzda kalan "sus"uþlar...
"sus"maný seviyorum,uzakken yakýn gibi
yanmýþ çizilmiþ bir cümle ve ölüp gitmiþ gibi sen.
yeter o zaman bir kelime,bir gülümsemen bile sevinmeme
baþka bir þey yok öyle sevindiren...
DELÝ SAÇMASI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.