CANIMDAN EKSİLEN VAR

Matem yeri içim sanki
Bugün ben yine, yastayým
Gecenin en uç noktasý
Yýldýzlar ortasýndayým
Ben, böyle gecelere hep kýzýyorum
Derinliðe ta canýmýn içine
Giriyor inceden inceye bir sýzý
Yýldýz oldum alev, alev -az da olsalar
Yuvarlak beþgen kalýptan çýkmýþým sanki
Uzaktayým, yine nasýlda parlýyorum
Gümüþ çakýl, kýzýl kum sularda oynuyorum
Doðmasa bir gün, Güneþ doðmasa
Gitmese ýþýk saçlarýmdan, yerlere dökülmese
Sabahlarý üstümüze doðmasa
Yine bir gün eksilmese ömürden
Bir gün, unutsa Güneþ
Doðmayý unutsa, bir defa
Kaymasa yýldýzlar, dursa yerinde
En gizli taraflarýmý onlarla paylaþsam
Boþ gözlerin bana versen, doldursam
Gümüþ çakýllarda oynaþan, kýzýl ýþýðýmdan
Matem içinde herkes
Ben yine yastayým
Yýldýzlar ortasýnda
Seni bulmuþ gibiyim
Peki! Canýmdan eksilen ne?
Ve þimdi anlýyorum!
Ben giderken, aðlamam
Sýkýca kapatýr gözlerimi,
Canýmýn ta derinliðine akýtarak giderim
Korurum, gündüzün acýmasýzlýðýndan
Bir damlacýk yaþýmý;
Biliyorum bugünde
Umutlarýn tükendiði yerdeyim
Peki! Canýmdan eksilen ne?
Haykýrsam, yalvarsam o tanrýya
Sabahlarý Güneþ üstümüze doðmayý unutsa
Unutsa bugün, Güneþ
Bir kere doðmayý unutsa
Ne olur tanrým.

Kemal Keçeli

Sosyal Medyada Paylaşın: