Gül bahçem, bülbüller konmaz oldu Kanat çýrpmalara döküldü yalnýzlýðý Gün batýmý, pencerendeki uzak çevren.
Üþürsen, derdim ne çok Saçlarýný savurma yele, kirpiklerinin ipeðini Özlemlerimi çoðaltma, elleri kýnalý gelin.
Düþ denizlerini kirletip durdunuz Gelincikli baharlarý, tarla kuþunun sevincini Geçip gitti kasaba panayýrlarý Azaldý þimdi atlýkarýncalar Çocuk kalbimizdeki dönme dolap Bir tel cambazýnýn yorgun güncesi.
Yazgýnmýþ o kýrýk saz, baldýranlý nice serüven Çoban yýldýzýnýn göz kýrpmasý gecikmiþ akþamsefasýna Kýyýda, batýk bir sandal, öylece yaþlanýp durur Ömrüm gibi, ömrüm gibi, uçup gitmiþ kokusu sevgilinin...
Nuri Daðdelen/Ýzmir Özdere-Ýzmir 25.5 2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.