( ÜMİTSİZ AŞK )

_Tomurcuk gülüm var, deremediðim.
Sevipte benimsin, diyemediðim.
Görmeyince yer yut, dar gelir bana.
Gece gündüz sensin, hak’tan dileðim.

Haniya çýkýpta, gelirsen bana.
Ümidim yok ama, hani olur ya.
Sarýlýp boynuna, öper koklarým.
Kalbim duruverir, dudaklarýnda.

Hem çok yakýnýmda, hem çok uzaktasýn.
Sözle bana kalbim, nasýl dayansýn.
Sana sarýlýpta, koklayamam ki;
Baþkasýnýn yari, bana haramsýn.

Pek çok sevdi seni, þu deli gönlüm.
Heba olup geçti, bi çare ömrüm.
Ümitsiz bir aþktýr, bilirim amma.
Söz geçmez gönüle, inan ki gülüm.

Seni görmeyince, yer yurt dar gelir.
Görünce dizimin, baðý çözülür.
Ýçimde heyecan, kalbimde sýzý.
Bu sevgi denen þey, ne müþkül þeydir.

Elime deðmeden, bir kere eli.
Nasýl sevdi kalbim, anlamadým ki.
Kapýldým sevdanýn, yellerine ben.
Seviyorum seni, mecnunlar gibi.

Unut onu gönlüm, býrak bu aþký.
Sevmek güzel ama, sevdalar acý.
Kalbim kýrýlýp ta, göz yaþým akar.
Sana gelemez ki, baðlýdýr baþý.

At sevda yelini, býrakta gitsin.
Bir rüya görmüþtüm, uyandým dersin.
Sevmek sevilmekde, hakkýndýr amma.
Býrak gönlüm onu, karýsý sevsin.

Ellerin yarinden, yar olur sanma.
Sakýn bu rüyayý, hayýra yorma.
Kapat yüreðini, aþka sevdaya.
Sonunda acýya,gârk olma gönlüm.

EMÝNE ERDEM (25.10.1997)


Sosyal Medyada Paylaşın: