bir göç yýlý uzaksýn sensizlik; ömrümün yarýsý sen öpmeyeli bilmem kaç renk çiçek soldu, sen öpmeyeli kaç bebek okullu oldu. öp beni sevgilim,.. yangýn gibi, kanatýrcasýna ve yürekten yorgun gömülüyorum yarýna güneþ gibi öp beni sevgilim,. kavuþurken gün suya, dirilt ellerinde ellerimi bir çýrpýnýþ bir varoluþ olmak göz yaþlý dudaklarýnda. son yakamoza dek pýnarlarda örtülmeden kirpiklerin, titremeden benliðin, yýrtýlmadan kaðýttan hayalim ellerinde; olanca coþkunla öp beni... Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.