Tanýdýktý bir zamanlar sevdalar
Karanlýklar içinde
Süzülen bir ýþýk
Iþýklý yol gibiydi sevdalar…
Sonra…
Sonra elinde sihirli deðnek
Bir cadý geçti yaþamýmdan,
Süpürgeden aracýna binmiþ,
Bir daire çizdi dünyamda…
Güneþimin ýþýklarý,
Uzayýn kara deliklerine,
Aktý, gitti…
Geceleri ayým doðmaz,
Iþýk vermez oldu…
Ay karanlýða döndü gecelerim
Boynunu bükerek kaldý,
Gönül bahçemin aðaçlarý,
Bitkileri, Çiçekleri,
Gülleri, Nergisleri, Karanfilleri
Kurudu göllerim, göletlerim.
Çýkmaz oldu Nilüferlerim,
Taþlaþtý yeryüzünün karlarý,
Kardelen çiçeklerim,
Karlarý delip,
Güne doðmaz oldular,
Soldular kar altýnda bir bir…
Mevsimler tek tek,
Ýç içe akýp birleþti,
Yalnýzca karanlýklarým kaldý.
Ve benim mutsuz umutlarým,
Doðmadan soldular…
Tanýdýk sevdalar yabancý,
Seven kalpler sevmez oldu…
Bir zamanlar,
Tanýdýk olan sevgiler,
Artýk yabancýydý bana,
Aþka bedel deðildi ömürler…
Acýmasýzdý sevgililer,
Bir bir býrakýp gittiler.
Unuttular… Unutmaya zorladýlar
Gönül unutmadý amma,
Hepsi yalan oldular.
02. 08. 2008
Suat Tutak