Senin bu zoraki gidiþinden sonra, Sana yemin etmiþ bu bedenim, Hala yiyebiliyorsa,acizse suya, Ben benden utanýyorum....
Gezdiðimiz yollar,benden hesap soruyorsa, Suskunlukla karþýlýyorsa soysuz dilim, Bu suskunluðumdan,bu ses tellerimden çýkan Sesimden utanýyorum....
Yokluðunda mecbursam ayakta durmaya, Beni ayakta tutan bu bacaklarýmdan utanýyorum,, Doðmaya yüz tutmuþ günü, sensiz kucaklayan bu kollarýmdan,, Utanýyorum...
Biz bu haketmediðimiz ayrýlýðý yaþarken, Caddelerde el ele gezen çiftleri gören bu gözlerimden, Ve sensiz yaþamak zorunda olan bu ömrümden, Kaderimden utanýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
HAKAN ÖZTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.