Öylesine yalnýzým ki sanki ben yokum bende Zifiri bir karanlýk içinde kala kalmýþým Latife gibi her attýðým adým Ellerimi uzatsam dokunacak gibiyim Mavilikler benim maviliðim sanki Bilmem ki hangi baharýn kaçýncý mevsimi Daha yolun baþýndayým adým adým giderken Emekleyen bebek misali öðrenirim hayatý Mihrab’a yükselir yükselirde baþým Ýnlemek deðil haykýrýþtý benim ki Riyakar olan dünyanýn sevgiye davetiyesi idi, Tüm mutlu mutsuz herkes davetlidir Aðlamak,hüzün yok,gülmek var , neþe var Þimdi nereye deðil buraya herkesin el ele olma zamaný
Ayþe BATUGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
monoroza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.