SENSİZ OLMUYOR
Gözlerim yaþlý gidiþini izliyorum,
Gözyaþlarýmý silmek için ellerimi yanaklarýma götüremiyorum,
Çünkü, teninin izleri canýmý çok acýtýyor.
Teselli diye sarýldýðým birkaç aný, týpký sen,
Bedenimi üþütüyor,
Yüreðim aklýma küsüyor, dilim konuþmuyor.
Dünlerin hiç mi deðeri yoktu? diye þöyle bir aklýmdan geçiriyorum,
Daldýðým hülyadan yarýnlarýn sensizlik korkularý uyandýrýyor,
Gözyaþlarým, yarým kalan yataðýmda senin izlerini ýslatýyor.
Daha sonra, derdimi paylaþtýðým geceye sabahýn soðuklarý vurmaya baþlýyor,
Beyaz, karanlýðý hafif hafif siliyor, doða kendini uyanmaya ayarlýyordu,
Bense, gidiþinle beraber dünde býraktýðým kendimi yeniden filizlendirmenin peþine koþuyordum.
Sen þimdi çok uzaklardasýn biliyorum,
Ama unutma sevgilim,
Sen istemesende ben yine sana doðuyorum.
Asým YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.