Dünya bu çaresiz kalabilirsin bir gün
Gökyüzü hep mavi deðildir bilirsin
Mutluluklar eskirmiþ yenilenmeyince
Bakarsýn ki bir karanlýk yerdesin
Hani o taptaze gençliðin nerede
Eski dostlar çoktan terk edip gitmiþ
Hayat diye dört elle sarýlýp avunduðun
O zengin dünyan da ansýzýn bitmiþ
Sana kalan heybendeki azýðýndýr
Bir parça keder bir avuç hüzün
Ve kararmaya yüz tutan gündüzün
Artýk sonbahardýr yaþadýðýn
Kýþ da gelmiþ dayanmýþtýr kapýya
Sahi bir þeyler kalmýþ mýdýr yolculuða
Haydi hatýrla
Bir aðaç gölgesini bir kýr çiçeðini
Ya da ölümün soðuk nefesini
Bir de her akþam terk edip
Her sabah yine bulduðun
Geçmiþin o utanmaz ayak izlerini
Anlarsýn ne rezil uðraþýymýþ bu
Neyi kazanmak için bilmediðin
Devlerin sofrasýnda çetin bir savaþtýr bu
Ölüp de dirildiðin ama hep yenildiðin
Ondandýr bu sevinç bu korku at baþý durur
Ondandýr her gece yeni bir mahþer kurulur
RECEP AKIL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.