Saðanaklarý dökülüyor ikiz kara mercanlarýmýn
Amansýz
Yine beklemedi takvimdeki yerini
Besledi çatlaðýný dudaðýmýn
Zamansýz…
Ne geliþine sevinmeye fýrsatým oldu
Ne de gidiþine yas tutmaya
Dizelerde sensizliðin ayak izleri
Ve bencilce besleniyor duygular
Yüreðime çöken gölgenin topraðýndan…
Kader yosunlu, dikiþ tutmuyor
Yalnýzlýk yolunda ilerleyen adýmlar…
Yoksul da benim, garip de
Adým yok benim
Sen ne dersen de…
Hani bugün öyle bir gün ki
Ne yýllardan bir yýl ne de
Günlerden bir gün benim için
Keþfedilmemiþ boþluklarda sallanan
Ruhum, benliðim…
Çok az þeyle derinlikleri anlatmak sana
Yegâne dileðim ve beni anlamaný beklemek
Geri dönsen de kapadý kapýlarýný yürek
Umut kapýsýni, ardýndan
Taþýnalý çok oldu bu aþk denen
Karmaþalý sokaktan…
Þimdi sadece baþlýk bekleyen bir hikâye bizimkisi
Ben kölendim sen de padiþahtýn; düþün ki
Gönlünün sarayýnda bir köle, acýnasý ben
Aþk zulmünde bilmem kaç zaman sana boyun eðen
En güzel hazinendi gözlerin,
Paha biçilmez, yeþil zümrüttün sen…
Güçlüydün, yaðýz, mert; keskindi bakýþlarýn
Fethedilmeye hazýr olan bir Ýstanbul’dum ben,
Sense koskoca bir fatihtin
Tüm cephanenle beni yürek surlarýmýn en zayýf yerinden
Tüm benliðimle sana, destansý bir aþka yenik düþüren…
Hâkimiyet ve teslimiyet; bir günde hepsi
Tarihe inat hiçbir kitap yazmadý bu zaferi ve
Bir zaman sonra;
Türküler sessiz çýðlýklarda boðulacak
Hiçbir nesil bununla gurur duymayacak
Hatta kara mercanlarým her gün
Fethedip terk ettiðin bu topraklarý
Zamansýz ve amansýz
Berekete boðacak…
Uðruna kaç kere yetim kaldý besleme duygular
Kaç mektup adressiz
Ve kaç senli þiir anonim
Hiç haberin olmayacak…
Bir gün karþýlaþsa da gözlerimiz
Bir titreme sarsa da bedeni anla ki
O gün son yýkýlýþýmýz olacak,
Kaç saray inþa ettiysen topraklarýma
Bil ki ne Ýstanbul gibi bir ben kalacak
Ne de sen fatihim olacaksýn
Adsýz tarihin silik sayfalarýnda
Saklý kalacaðýz, nasipsiz…
Kaçýncý sultan bulacaksýn kendine
Yine son sandýðýn
Ama ben þunu biliyorum ki
Fethettiðin yerlerde benim
Yaðmurumla ýslanacaksýn…