Canýmýn caný,varlýðýmýn kaynaðý,
Kalbimdeki sevginin doruðusun ANNEM.
Hep iyiyi öðrettin,doðruyu güzeli,
Biraz da öðretseydin kendini ezdirmemeyi.
Hep saygý dedin,hayatta önemli olan,
Sen küçülme,dedin;býrak küçülsün insan olmayan.
Her þeyi bil de yapma,gün gelir lazým olur,
Dedirtme sakýn kendine,öðretmedi mi sana anan.
Senin gibi bir tane daha yoktur,dünya yüzünde.
Gerçekten yemeyen yediren;giymeyen,giydiren.
Önce evlatlarým,en son ben diyen.
Evlenip gitsek de geçmedi boðazýndan biz yemeyince.
Çalýþýp,kazansak da ,demedin,
Þimdi sýra bende,benim hakkým diye.
Üzmemeye çalýþtým,ömrüm boyunca seni.
Dayanamam görmeye bir damla yaþýn süzülmesini.
Hasta olduðunu duyunca kalbim çarpýntýlar içinde.
Sana bir þey olmasýna dayanamam ben ANNEM
Þerefli bir ailenin sýcacýk yuvasýnda,
Muhtaç olmadan büyüttünüz Allah’tan baþkasýna.
Ýstesem de çýkamam doðru bildiðim bu yoldan.
Aydýnlanýyor çünkü sizin ýþýðýnýzla.....
S.A
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.