Gecenin en derininden yaðýyor yaðmur
Hani þair demiþ ya
Sen yinede þemsiyeni almadan ilk otobüsle gel…
Öyle bir özlemle iþte
Dudak ucunda sýkýþmýþ
Keþkelerini býrakýp
Varlýðýný alarak yanýna..
Gel…
kýzýl saçlarýný da unutmadan..
Gecenin en derininden yaðýyor yaðmur
puslu cam ve ellerin...
gözlerin geliyor aklýma
taaa uzaklardan
kara zeytin karasý tenin..
sonra öpüyorum gülüþünün biriktiði yerde
dudaðýnýn kenarýndan
nefesim nefesin oluyor
sesine çýðlýk atýyorum
düþlerim tepetaklak
sen yoksun
intihar yalnýzlýðýmý senle kurtarýyorum
gece ýslanýyor avuçlarýnda
namussuz bir yangýn dolaþýyor içimde
hüzünlü bir özlemede
saðýnak oluyor yaþamak
tutsaklýðýn olmadýk yerinde
vazgeçiþler sürülüþler
yoksun ve yolcusun
matem havasýnda bir elvada yalnýzlýðý
içini kemiren
hadi gel ölelim demek var
yalnýz ölmekte zor ,gitmekte
ihtiyar gülüþler perçinliyorum yine gülüþlerime
ilk aklýna geldiðimde sen yinede gel…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.