Nedensiz baþladý yolculuk yol almaktan vazgeçmedi... Sevdi, Sevdi, Sevdi... Gün oldu kapiyi sabýr çaldý hiç tereddütsüz buyur etti içeri "Beni misafir etmen gerek ne zaman gidecegime ben karar verecegim" dedi! En güzel minderlerini serdi yere, oturttu onuda kösesine... Evet ya sabretmeyide sevdi hala oturuyor minderinde... en güzel ögretmendi o hayat arkadaþý yoldaþýydý o gönül gözünü actý Varlýðýn fýrtýnalarý karþýsýnda daldaki ya da göldeki yaprak gibi titremeden, sarsýlmadan, kendini sakin tutabilen insanýn ruhunda kelimesiz bir destan vardý dertlerin aslýnda RABB in dosta verdigi bir ilaçtý perdeler aralandý onunla ardýnda güzellikler oluþtu zorda olsa onu misafir etmek aslýnda o gercek bir dosttu.. EY SABIR varlýgýnla varlýgýmý görüyorum...
Seyyah.
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyyah. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.