Kader,bir acý kahve yudumlar gibi... Sabah akþam,yudum yudum.. Ýçmekteyim seni, Ne yapabilirim baþka ki? Bu hal... Mecburi bir istikamet.
Niye bu kadar acý diyorum? Bir, zehir gibi kahvem! Ben bu kadar, acý kahveyi... Doðrusu hiç... Ama hiç sevmiyorum .
Vay be kader... Hiç üþenmeyip daimi.. Örüp durmaktasýn mütemadiyen! Aðlarýný. Ne olur bana... Bir kez, dahi olsa! Bir orta þekerli kahve.. Sunuversen! Ne olursun sanki... Çok mu zor? Ne bileyim ben, Bunu yapabilmen.
04.05.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.