YENİDEN

Yaðmur damlalarý yapraklarda
Pýrýl pýrýl parlýyor.
Acelesi var gibi akýyor peþ peþe
Damlalar önce yapraðýn ucuna,
Sonra topraða…
Toprak kurumuþ, hasret bir damlaya.
Yarýklardan giren her bir damla
Nasýl da hayattýr, gübredir, tohumdur,
Yarýnlara ýþýktýr, umuttur.
Nefesini duyuyorum topraðýn,
Her damlada derin derin iç çekiþini, mutluluðunu,
Yeniden doðurganlýðýný, anaçlýðýný
Veriyor damlalar bütün cömertliðiyle.

Beni de götürün damlalar,
Atýn yarýklardan derinlere.
Birkaç yüzyýl sonrasýna kadar
Dokunmayýn sakýn.
Ben, yaralarýmý saracaðým orada
Saçlarýmdaki yýldýzlarý,
Kirpiðimdeki aklarý yýkayýp
Bedenimi dirilteceðim.
Kendimi dinleyip,
Alacak vereceklerimi sýraya dizeceðim.
Ve bir daha hiçbir saniyesini kaçýrmadan hayatýn
Yaþamak için doyasýya
Damlalar arasýndan yeniden doðacaðým.
Bak, “Benim, geldim iþte.” Diyerek
Umuda koþacaðým.















Sosyal Medyada Paylaşın: