Umutlarım Var...

kimseyle paylaþmadýðým umutlarým var
ara sýra elinden tutup dýþarý çýkardýðým
"umutlarým var" diyebileceðim inaçlarým var
büyümesini beklerken eli boþ oturmaya razý olamadýðým...
...
bir oyun alaný düþleyiþim var
her köþesi sen kokan...
ellerini deðdirip hayran býraktýðýn salýncak
bir bakýþ fýrlatýp bahtiyar ettiðin kaydýrak...

ve tahterevallinin en tepesine býraktýðým umutlar...
onunla ölmenin bile güzel olduðunu düþündüðüm anlar var
iþte o anlarda;
(yani)
bazen...
bazen düþmesin diye tuttuðum umutlar
bazen karþý tarafýna geçip izlediðim umutlar
bazen sadece umutlar...
...

korkuyor...
yüksekte olmaktan korkuyor
yanaklarý allanýyor umutlarýmýn,
onyedi’ lik genç kýz edasýyla...
ve tabi ki ayný kýzýn nazýyla
inmek istediðini fýsýldýyor sessizce....

bilmiyor ki;
içimin seninle dolu olduðu müddetçe umutlarýmýn orda kalacaðýný
ve...
yine bilmiyor ki - doðal olarak-
umutlarým dibe vurduðunda,
onu þahlandýracak bir "ben" kalmayacaðýný...


kalmayacaðým güne kadar beklenmektesin...
geleceðini vaad eden her vakit için çentik atýlmýþ olan günler,
gelmediðin her günün sonunda -o an- kýyametin habercisi olacak...


önceden hesaplanamamýþ tüm gecikmeler yargýsýz bir infaz kararýdýr...
ya gelmelisin
ya gelmelisin....



dilek...





Sosyal Medyada Paylaşın: