Ya Sen, Ya Ölüm Canözüm !

Çocukluk düþlerimin en saf,
En dokunulmaz sandýðým ýþýltýsýyken aþk,
Yalan sevdalarýn kuytusunda pusuya düþürüp
Alnýnýn tam ortasýndan vurdular ümitlerimi..
Mavi peri kuþumu sürgün ettiler..
Þimdi dilek tutmak için
Kaymasýný bekleyeceðim
Bir tek yýldýz bile yokken gözlerimde,
Gel canözüm..
Tam da bu anda gel ki,
Bir avuç mutluluðu ömre bedel sayarken,
Bir avuç umutla yaþamanýn
O buruk tadý kalmasýn yüreðimde..

Yüzümü yüzünde býrakýp,
Gözlerini gözlerimde alýp gittiðim
Gönlümün gece karanlýðýna bürünmüþ sevdasý..
Bak,bir kurþun misâli aðýrlaþýyor,
Giderek dibe çekiyor hasretin..
Her akþam bulutlar iniyor
Gökyüzünden kirpiklerime..
Bulutlar kan kýrmýzýsý,
Say ki bulutlar gelincik tarlasý..
Gün batýmý diyorlar ya adýna,
Örselenmiþ zamanlarýmdan kalma
Ýsyan gecelerinin sancýsý bu..
Sensizliðe kýzýlca kýyamet feryadý güneþin..

Lanet olsun,
" Gittin "
Diye sitem edemiyorum bile sana..
Hiç gelmedin ki..
Ve bilmiyorum gelecek misin ?..
Bir gelsen,
Bir dursa þu sarý rüzgârlarýn esiþi,
Böyle savrulup dökülmese yüreðim yaprak yaprak,
Belki de bu kadar aðýr gelmeyecek yaþamak..
Ya gel,kurtar beni bu bekleyiþten,
Ya da beni özgür kýlacak sona ulaþtýr..
O son ki,
Umutla uyandýðým son sabah,
Ölümün kýyýsýna vardýðým son duraktýr..

Sosyal Medyada Paylaşın: