alt yapýsý yok bu þehrin midesi bile bozuk uykuda kaldýrým taþlarý ay pusuda bedene inen kýrbaç gibi soðuk karný burnunda ayazýn ölüme gebe bekliyor sokak çocuðunu ne bir duvar dibi var ne de bir kovuk
rezalet kapýsý açýk dünyanýn karný aç nöbette utanç
açýsý olmaz yoksulluðun hangi açýdan bakarsan bak istersen kuþ bakýþý tepeden yere yýðýlmýþ can takatsiz yaþayan gölge görürsün
sokak çocuðu tanrýnýn geçiþini bekleyecek bu günde
ama tanrý hiç geçmeyecek orda
kaderine kara alnýna yoksulluk cüzdanýna yetim yazdýran niye geçsin ki
en asil yaný yoksulluðun paylaþabilmektir soðuðu açlýðý
bir dilimi bin yapar sokak çocuðu sarýlarak paylaþýr soðuðu ýsýtabilmek baþkasýný vücut sýcaklýðýný ödünç vermek yürek ister çocuk yüreði durursa bu yürek soðuktan açlýkdan ya da gömülmez mi bütün evren çukura
insan nesli tükenir
ya büyükler onlar yengeç tipli ruhlar sokak çocuðu yaparlar binini soyar birini giydirir sevap iþlerler
bu çocuklar aðaç kovuðundan çýktýlar sanki
onlar sokaðýn çocuklarý mý...
Fevzi Kök
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgun68 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.