Ne vakit hıçkırığa kansam, yadınla avunsam!

Gün
Geçmiyordu ki
Naif halini anmayayým
Hasretmiþ olduðun ülfetin
Þadýyla aðlamayayým,
Bu yalnýzlýðýma kýzmamayým
Ýçime dert olan kederi
Ummanýn suhuletine býrakmayayým,
Yýllarsa sýr gibi saklayayým
Umudun vecdiyle,
Ufkumun mecaliyle yeniden baþlayayým,
Þu derd-i gamýmý da unutayým


O zarif
Parmaklarýnla
Yazdýðýn nameler
Ýçinde alýp sürükleyen hareler,
Ruhumu mest eden payeler
Sanki kalbimi okþuyordu
Hiç býrakmak istemiyordum,
Mütemadiyen içinde ve o
Nefesinin islerinde kalýyordum
Sessiz bir þekilde gözlerimden
Gelen melalimi býrakýyordum,
Fakat sen artýk duymuyordun


Ram olduðum,
Eþiðinde vücut bulduðum an
Gönlümü enginliðine kavuþturan zaman,
Mefkûreme anlam katan ibretli Furkan
Ancak teskin ediyordu,
Ruhumu bizarlýðýndan kurtarýyordu,
Hicraný ne güzel anlatýyordu
Ýbretin her sahnesi
O an önüme seriliyordu, evet,
Bilgisizliðim hüznümle karþýma çýkýyordu


Neden firkatinin
Prangasýnda yalnýzým
Fevkalade periþan ve mecalsizim,
Adeta bahtýnýn savurduðu
Bir dilenci mesabesindeyim
Nazar eden gözlerden himmet bekleyen,
Kör kuyuyu sessizce
Suya gark edenin eþiðindeyim
Artýk bu vakitten sonra
Aciz köþeme çekilirim, kimseye
Söz etmeden nefeslenmeyi dilerim


Aklýma gelen
Ne varsa,
Umut kalbimin olacaksa
El hak sahibime iltica ederim
Hakkýn ve hakikatin didarýnda
Ömrü vakfetmeye dua ederim
Yâd ettiðim kim varda,
Nefesin sahibi
Her vakit en yakýnýmdaysa
Söyle nasýl þikayetlenirim
Boynumu bükerim,
Bahtýma kanaat ederim,
Zafiyetlerim içinde
Affý maðfireti talep ederim


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: