Yorgunum!

Ses etmeyin ne olur yorgunum!
Heyecaným bitap, yürekten solgunum!
Ses etmem, söz etmem, gölge dahi etmem!
Çatmayýn bana, takatsiz, bir yolcuyum…

Kimseye, hiçbir þeye, dahi gölgeye!
Bilinmeyenleri güfteleyen geceye!
Sessizliðimde anlam bulan, heceye!
Siz aldýrmayýn, hiçliðimdeki mezeye!

Mekân aramam, mey bulamam!
Sinende ki aþký, kimseye soramam!
Aþk mý, sevdamý, meczuplaþamam!
Kalbim mi, beni sürükleyen anlamam!

Divana durdum, orda kayboldum!
Densizliðimi görünce kahroldum!
Bildiðim, enaniyetimle kavruldum!
Haþyet bile kesmedi, mahvoldum!

Yürek hayvanda da var, kan pompalar!
Kalp öylemi! Sadece yarataný arar!
Kâinatýn sahibi ancak orda yer alýr!
Vakýf olmayan, hazzý, aþký karýþtýrýr!

Ne olur seslenmeyin, bir ahenk arýyorum!
Arzý mekânda bulunca, kayboluyorum!
Bedenim manasýz, ahvalim hesapsýz!
Bu hayata, manasýz bakmak bile, anlamsýz!

Anlamadan, bir hayatý yaþadým!
Oysaki zevk aldýn, anladýðýmý sandým!
Meþkten habersiz, yaþanan bir zevk!
Betbah ve bühtanlýðý yaþamaktýr!

Olacak ve olmuþlarda, mana bulmayanlar!
Kuvvetin, gerçek sahibini bilmeyenler!
Rahmetin, membaýný kestiremeyenler!
Mey içse, âþýk olsa, kendini avutsa, ne yazar!


Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: