Köşe Başında

Gündüzleri Cývýl Cývýldýr Sokaklar,
Sanki Bir Ýnsan Seli Alabildiðine...
Koþarak Gidiyor Ýþine Gücüne,
Tek Bir Kiþi Ayný Yerinde Duruyor,
Köþebaþýnýn, Demirbaþý Gibi Yaþlý Adam...
Mangalýnýn Dumaný Tüter Herzaman,
Bir Ekmek Bir Aþ Götürebilmesi Ýçin,
Evinin Yolunu Bile Unutmuþ Belki De
Onu Ýzliyorum, Bu Gün Çýrpýnýþlarýný...
Haykýrýþlarýný Duyuyor Gibi Oluyorum
Bir Mýsýr Satabilirim Diye...
Kaldýrýmýn Üzerini Kendine Mesken Etmiþ Sanki...
Kýrýþmýþ Yüzünün Ve Aðarmýþ Saçlarýnýn,
Üzerindeki Yýrtýk Bir Ceket Ve Pantolonu
Ayakkabýlarýnýn Kiri Bile Hep Dikkat Çekiyor,
Bunlara Raðmen Ayakta Duruyor
Zorluyor Kendini Yoldan Geçene Gülümsemek Ýçin,
Bir Taraftanda Yorgun Bedeninin Rahatsýzlýðýný,
Diðer Taraftan Alabildiðine Üzgün
Çünkü Bugün Mýsýr Bile Satamamýþ
Evine Bir Ekmek Parasý, Bir Katýk Zeytin...
Götüremeyecek Olmak Neydi...
Bizler, Biz Ýnsanlar Tattýk Mý Bu Duyguyu Acaba ?

Sosyal Medyada Paylaşın: