yorgun þehir
ve insanlar býkmýþ her þeyden
hatta korkuyorlar artýk sevmeye
yüksek ve soguk binalardalar
acýmýn ortaðý yok
kuþlarýn da bazýlarý göç etti bazýlarý denize küsdü
gökyüzü bomboþ artýk
bir ben kaldým ortada
bu resmin neresinde duracaðýný bilemeyen bir ben
ölü yapraklar gibi üþümekte….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.